De taalgrens tussen Duits en Italiaans ligt bovenop de Lavazèjoch. Dat heb ik opgezocht en dat is me duidelijk geworden in het restaurant op de top. Dat betekent dat ik de Nigerpass heb gefietst in plaats van Passo Nigra, een stukje Karerpass in plaats van het veel mooiere Passo Costalunga en dus de Lavazèjoch en nog niet de Passo di Lavazè. De Passo di Pramadiccio kwam daarna pas en die telt dus als een echte Italiaanse col! Maar die vier cols (twee lafjes in een afdaling) en bijna 2500 hoogtemeters op één dag hakken er in. Het was een zware dag op de fiets en dus houd ik dit stukje kort. Hoeft ook niet langer, want mooier dan de volgende foto wordt het niet.
De Karersee of Lago di Carezza in het Italiaans, zelden zag ik zo een mooi natuurverschijnsel als hier tijdens de afdaling van de Nigerpass. Het meer is zo helder dat je er meters diep in kunt kijken en dat deden met mij vele andere toeristen. Allemaal netjes een mondkapje voor en druk in de weer met de telefoon, hebben we denk ik met wel vijftig man tegelijk plaatjes staan schieten. Wielrenners, mountainbikers, motorrijders, automobilisten en zelfs mensen behorende bij een touringcar, allemaal wilden we de Karersee zien (en zelf gezien worden). Voor velen van hen was het een bewuste bestemming, persoonlijk berustte het meer op toeval. Wil je van de Nigerpass naar de Lavazèjoch, dan kom je er immers langs. Het maakte voor mij de dag meer dan goed want heel veel mooier wordt het niet. Vandaag niet en waarschijnlijk nooit niet. Wellicht met een blauwe lucht.
Overige afbeeldingen hieronder puur ter archief:
