Een flinke streep door de rekening vandaag. Er wordt geen meter gefietst. Panne houdt me van het zadel, hetgeen zoveel betekent als pech. Mijn remkabel is geknapt en die is vrij essentieel in de bergen. Ik kom hier in de Pyreneeën om zoveel mogelijk cols af te strepen, maar komende dagen zal het vooral wegstrepen zijn. Ik pas mijn route aan. Geen Adet, geen Azet, geen Hourquette, geen Lac de Cap de Long en mogelijk gaat ook Superbagnères er aan. In één streep naar de fietsenmaker moet ik.
De dag begint in Arreau niet zo fraai met vrij uitzichtloos weer. Ik besluit het rustig aan te doen en ben pas tegen een uur of tien terug van het ontbijt. Heerlijke verse Orange Juice vandaag, croissants in overvloed en gratis chocoladebroodjes. Op het programma vandaag de klim naar skistation Pla d'Adet (niet bijzonder) en Hourquette d'Ancizan (jammer). Ik plan dat voor de middag en zal niet op mijn fiets stappen voor ik alle vier de remblokken heb vervangen. Na de veertig kilometer in de regen van vrijdag wordt dit hoog tijd. De Tourmalet en Aspin hebben mijn lichaam niet zozeer pijn gedaan, mijn fiets daarentegen wel!
Ik ben voorbereid op pad. Twee keer vier remblokken heb ik vanuit Nederland extra bij me. Ik schroef de blokjes los en plaats de nieuwe er soepel in. Bij het afstellen van de achterrem gaat het mis. Pats. De remkabel breekt. Een Nederlandse vloek. Het zweet breekt me uit. Extra remkabels, die heb ik natuurlijk niet bij me! In vijf seconden is mijn vertrouwen in het materiaal volledig weg. Gek eigenlijk, want de afgelopen dagen heeft mijn Cube-fiets zijn mannetje gestaan! Radeloosheid maakt echter al snel plaats voor het zien van een uitdaging. Dit varkentje ga ik wassen.
Ratio boven gevoel! Al acht dagen ben ik op pad met een EHBO-tasje. Alleen de tandpasta, afgezaagde tandenborstel en Labello heb ik er uit gebruikt. Die zitten daar toevallig ook in. De rest van de spullen ben ik van plan ongebruikt weer in te leveren bij de huisapotheek. Ik heb al die doping niet nodig. Om dat te bereiken moet ik keuzes, zoals op de Soudet en bij Gavarnie. En zoals vandaag. Mijn gevoel zegt fietsen, mijn verstand zegt dit vooral even niet te doen. Bovendien, als ik die remkabel niet gemaakt krijg, wordt er helemaal niet meer gefietst.
De afgelopen periode heb ik aardig zitten sleutelen aan mijn Cube en daardoor heb ik ook de techniek van mijn fiets aardig leren kennen. Aan de remkabels heb ik nog nooit gezeten, maar wel heb ik anderen dit zien doen. Door het slangetje van de rechter handrem wat korter te maken, kan ik bij het feitelijke remmechanisme bij het achterwiel wat kabel winnen. Probleem: ik kan het maar één keer en goed doen, want bij een fout ben ik de Sjaak. Met wat tuingereedschap van de hoteleigenaar krijg ik het heel moeizaam voor mekaar. De rem remt weer, maar verre van zoals het moet. Dit kan een fietsenmaker beter.
Morgen is het zondag. Ook in Frankrijk zitten fietsenwinkels dan dicht. De eerste bikeshop in de buurt zit op dertig kilometer fietsen. Ik pas, ga daar vandaag niet meer naartoe. Morgen zal ik via de Col de Peyresourde naar Bagnères-de-Luchon fietsen, alwaar ik een hotel heb geboekt. De afdaling wordt een spannende vanwege de opgelopen deuk in mijn vertrouwen. Dat is een risico, maar door het skippen van de route naar Lac de Cap de Long en het overslaan van Col de Val-Louron Azet heb ik dit al beperkt. Maandag loop ik nog voor mijn ontbijt een fietsenzaak binnen.
Ik baal en ben trots. Ik baal vooral dat de Route de Lac de Cap de Long aan mijn neus voorbij gaat. Na het wegvallen van de Port de Boucharo had dit letterlijk het hoogtepunt van mijn Tour moeten worden. Nu is dat Tourmalet, ook mooi. De weg naar enkele zeer hoog gelegen meren is echter het mooiste dat de Pyreneeën te bieden heeft, zeggen kenners. Het maakt me ook een beetje trots. Ik ben zó dichtbij, maar durf een keuze te maken die misschien als buitenstaander wel, maar vanaf hier heus niet zo makkelijk is. Vandaag streep ik op ratio bergen weg, ik kom ze later wel een keer afvinken.