Het is vaak maar net hoe je iets bekijkt. Wat de ene dag volkomen kut kan zijn, kan de volgende dag eigenlijk best wel meevallen. Het ontbreekt ons er echter in de meeste gevallen aan om een soort van relativering toe te passen. Ben je op een zware beklimming net aan een sectie van acht procent begonnen terwijl de kilometer er voor nog tegen zes procent ging, dan noemen we dat zwaar. Ging de kilometer er voor echter tegen tien procent of misschien nog wel meer, dan valt die acht procent reuze mee. Het is maar net hoe je het bekijkt.
Zo bekijk ik zelf de kleine omweg die ik nu neem om bij bekenden in Asti langs te gaan als volstrekt logisch. Dat ik de weg naar Rome kwijt zou zijn of dat ik zo wel extra veel kilometers aan het 'trainen' ben, krijg je dan te horen Maar als ik straks Florende en Siena over sla en in een lijn naar Rome fiets, dan is het ook weer niet goed. Dan had ik daar best wel een omweggetje kunnen maken, want die steden zijn zo mooi. Daar dus wel en hier dus niet? Het is immers maar net hoe je het bekijkt, en door de ogen van de hoofdpersoon in kwestie (ikzelf dus) hoeft geen enkele kromme actie of kilometer voorlopig rechtgebreid te worden.
Zo groot als het contrast tussen zes, acht of tien procent stijging kan zijn, zo werkt dat ook met de temperatuur. Maandag was het namelijk heerlijk fietsen in dertig graden Celcius. Tenminste, vergeleken bij de 35 graden van de twee dagen daar voor. Bovendien was de afstand maandag net onder de honderd kilometer en daardoor erg goed te doen, stond er weinig wind en dus ook niet tegen en bleef het aantal hoogtemeters beperkt tot ongeer vierhonderd. En de helft daarvan heb ik heel bewust zelf opgezocht door niet langs, maar door het stadje van Moncalvo te gaan. Het uitzicht bovenop viel helaas wat tegen, de korte afdaling die volgde was dan wel weer fijn.
Ik geniet overigens de luxe van het niet slapen in een hotel. Geen gedoe met inchecken via Google Translate omdat de receptioniste met geen woord Engels spreekt. Geen gedoe van een te kleine handdoek om je af te vegen. Geen matras dat te hard is of een waar de veren er ongeveer doorheen komen. Maar gewoon, goed bij mensen thuis die lekker voor je hebben gekookt, waar het meer dan prima slapen is op een luchtbed, waar de stinkende fietskleding een wasje heeft gehad, waar de fiets veilig binnen kan staan, en waar de kennis aanwezig is hoe ik het beste naar Genova kan fietsen langs een zo mooi mogelijke route. Saskia en Stefano, hartelijk dank voor jullie gastvrijheid.