De beloning volgt altijd pas aan het eind. Zo hoort het. Een kind in de dierentuin krijgt zijn beloofde ijsje ook pas bij de uitgang. Als beloning voor het niet langer zeuren. De Pyreneeën weet hoe het hoort. En ze beloont me op magistrale wijze. De Col de Pailhères, de allerlaatste klim in mijn Route des Cols, is de mooiste van deze tour. Daar kan geen Tourmalet of Aubisque tegenop. En er volgt een toegift.
Nou moet ik toegeven, een beetje impulsief en sentimenteel mannetje ben ik wel. Vraag me één minuut na het bereiken van de top van de Col d'Aspin naar het mooiste dat er is, ik schreeuw Aspin. De Pailhères is echter anders. Het heeft wat van de Holterberg, van de Galibier, van de Agnello én van de Stelvio. Ik durf hem wel aan. Bij deze kan ik stellen dat de Col de Pailhères mooier is dan de Passo dello Stelvio! Het is over drie weken juist de Pailhères die me doet terugverlangen naar de Pyreneeën. Niet de Soulor, Peyresourde, Marie Blanque of één van die andere groten uit de Tour! Deze relatief onbekende col staat aan kop van de ranglijst.
Het is vandaag groot feest. De Helga van Leurs en Gerrit Hiemstra's van Frankrijk voorspellen een dag vol regen, maar ze zitten er hopeloos naast. Er valt geen druppel, behalve die van mijn eigen inspanning. Gister ben ik in slaap gewiegd door het tikken van de regen tegen de ruiten, vanochtend word ik gewekt door de zon in mijn gezicht. Dit wordt een heerlijke dag. Eenmaal buiten is het warm. Een strakblauwe hemel en in de verste verte geen wolk te zien waaruit die voorspelde regen kan komen. Laat maar komen. Honderd kilometer fietsen naar Prades.
Vanuit het vertrek is het tweehonderd meter trappen naar een rotonde en dan begint direct de klim. De eerste vijf kilometer heb ik stramme spieren en trekken mijn hamstrings een beetje. Ik kom wat los na een half uur in het zadel. Vanaf dan wordt ook de beklimming echt mooi, want het bos maakt plaats voor haarspeldbochten, vlaktes en een prachtig uitzicht. Er zijn stukken dat ik boven de eeuwige sneeuw fiets, maar koud is het nooit. De top van de Pailhères ligt op 2001 meter. Belangrijk voor later. Her wordt lekker dalen naar uiteindelijk Perpignan, dat aan de kust weer gewoon op nul ligt.
Had ik een ouderwets Kodak-wegwerpcameraatje bij me gehad, dan had ik deze - niet wetende wat de afdaling me zou brengen - al voor de top van de Pailhères volgeschoten. Maar het is de afdaling die me doet verbluffen. Hiervoor is het woord 'geweldig' uitgevonden. Onderweg verzin ik de woorden waarmee ik het nu kan duiden: grandioos, fabuleus, magistraal, overweldigend. Adembenemend mooi! De Pailhères is als een parel die de Pyreneeën me op de voorlaatste dag zomaar in de schoot werpt. Ik voel me als aanwezig bij een goed concert en maak geen foto's. Het echt is namelijk toch altijd beter.
Wat ik na twee weken heb met de Pyreneeën voelt als een goed huwelijk. Meer dan duizend kilometer hebben we gedeeld. Goede en slechte momenten maakte zij van dichtbij mee. Ik gaf me bloot, gaf haar mijn volledige ziel en zaligheid en heb haar gevoed met ontelbare zweetdruppels. In al haar schoonheid heeft ze me geaccepteerd. Grote geheimen hebben we niet meer voor mekaar. En zoals dat gaat in een goed huwelijk, heb ik haar vervloekt. Meerdere malen. Ze knauwde terug op de Soudet en Tourmalet. Maar nooit liet ze me vallen.
Vandaag is het één en al liefde wat ik van mijn Pyreneeën terugkrijg. Op het moment dat je er zelf al niet meer zo mee bezig bent, zoals bij het jongetje in de dierentuin, volgt de beloning. De Pyreneeën geeft me een lange afscheidskus. De zoen duurt veertig kilometer en gaat van Mont-Louis naar Prades. Ze fluistert wat in mijn oor: "Na hoge pieken is het lekker dalen!" Er is geen woord aan gelogen. Eerst twintig kilometer op een brede autoweg tegen tien procent, daarna heerlijk uitbollen op het buitenblad.
Als ik nu omkijk kan ik haar nog zien, maar het duurt niet lang meer of ze is uit zicht. Morgen volgt, op het laatste stukje 'vlak' naar Perpignan, een laatste knuffel. Daarna groeten we tot ziens, en zeggen elkaar tot gauw. De Pyreneeën smaakt naar meer en ik heb nog lang alles van haar gezien!