De Peel staat niet in brand! Tegen een uurtje of vier rol ik vandaag het land van Rowwen Hèze in, maar uit niets blijkt dat De Peel in brand staat of binnenkort in brand gaat staan. Hoewel ik in nagenoeg droge omstandigheden mag rijden na Nijmegen, is het duidelijk dat het hier hard heeft geregend. Alles, maar dan ook alles is vochtig, zo niet zeiknat. Net als ikzelf.
Mijn moraal is vanochtend bij vertrek bijzonder laag. Ik kan maar moeilijk accepteren dat ik hoe dan ook natgeregend ga worden. Er is immers voor heel Nederland regen voorspeld, dus de kans is ongeveer gelijk aan nul dat ik in een fietstocht van 140 kilometer bespaard blijf van nattigheid. Omdat het morgen ook de hele dag regent, heeft uitstellen bovendien niet zo veel zin. Ik moet er aan geloven. Het is 17 augustus, we noemen het zomer in Nederland en ik ga me vrijwillig laten natregenen.
Kijk, ik heb geen hekel aan regen. Het is serieus echt maar een beetje water. Maar als ik me voor de lol wil laten natregenen dan was ik wel op vakantie naar de Dordogne gegaan. Bij mijn weten ben ik niet in de Dordogne en er ook niet naar op weg, dus die bak water van vanmiddag hoeft van mij niet zo nodig. Dat hadden best een paar druppeltjes mogen zijn, maar hier was geen houden aan. Niet overdreven, het heeft geen minuut geduurd of ik was zeiknat.
Dat gebeurt gelukkig pas tien kilometer voor Arnhem. Tussen Deventer en Zutphen druppelde het al wel iets, maar bij lange na niet zo erg dat je er echt nat van wordt. Ondanks de vijf extra kilometers in Zutphen die ik daar doorbracht omdat ik er al hopeloos was verdwaald. In Arnhem echter kwam het werkelijk met bakken uit de lucht. Ik heb er nog over getwijfeld om ergens te schuilen, maar dan had ik waarschijnlijk nu nog in Arnhem gestaan. Ik vertrouw erop dat mijn bepakking waterdicht is, dat mijn extra kleding droog blijft en ik zet koers richting zuiden. Richting Rome!
Op het moment zit ik precies op de grens van Limburg en Brabant. Doet er niet zo heel veel toe, de mensen hier zijn toch niet te verstaan en dat versterkt het vakantiegevoel. De eerste dag hakt er overigens wel stevig in. De benen zeuren na uiteindelijk toch nog 156 kilometer best wel even na. De route voor morgen is daarom ingekort naar ongeveer 130 maar dat betekent dat de route van zaterdag weer wat langer wordt, ook ongeveer 130. Dan hoop ik al diep onderin Luxemburg te zitten en ik ga er vanuit dat er daar geen Nederlandse wind staat. Want die stond er ook vandaag, tegen.