Als het grote kilometerteller-spel te langzaam gaat, kun je overwegen de intervallen wat kleiner te maken. Je telt dan bijvoorbeeld niet langer honderd hele hoogtemeters van 1600 naar 1700, maar telt met stapjes van vijftig. Dinsdagochtend tel ik persoonlijk zelfs met stapjes van 25. Direct vanuit vertrek ik Munster krijg ik de Col du Petit Ballon voor mijn kiezen en dat is een flinke bult. Direct tien kilometer tegen acht procent gemiddeld. Mijn bidons zijn beide leeg als ik boven ben.
Feitelijk krijg ik de Petit Ballon natuurlijk. Niet voor de kiezen, ik kies er zelf heel bewust voor om dwars door de Vogezen te kruisen. Dat kan ook via een wat grotere weg die van Munster naar Sonderbach loopt, maar dan blijft die Petit Ballon dus voor altijd op het lijstje om 'nog eens te doen' staan. Erg tevreden ben ik dus als ik na iets meer dan een uur trappen de top heb bereikt. Behalve drie Fransen die er met hun miniatuur zweefvliegtuigjes (doorsnee alsnog twee meter) in de weer zijn, is er niemand. Ik eet een appel, zet de afdaling in en ga op zoek naar de Grand Ballon.
De Col du Grand Ballon is vergeleken met de Petit Ballon hoe gek het ook klinkt een makkie, vanuit de kant waaruit ik hem beklim. Wel moet je daarvoor eerst de Col du Platzerwasel over, en die is precies het tegenovergestelde van wat de naam je doet vermoeden. Allesbehalve plat dus. Zonder een druppel water in de bidons zet ik de klim aan en ik ben dan ook erg blij dat ik nat drie kilometer mezelf kan verkoelen met een bergstroompje. En dat de bidons weer gevuld zijn met ijskoud bergwater.
Op de Petit Ballon al heb ik er voor gekozen om 36x28 te trappen. Dat is net kleinste verzet dat op mijn nieuwe semi-compact Canyon Ultimate beschikbaar is, en even wennen met de 30x28 die ik tot mijn beschikking had op de Cube. Aanvankelijk wilde ik de 27 en 28 bewaren voor de reuzencols in de Alpen en ik had even de vrees dat het verzet te groot zou zijn, maar de steile stukken boven tien, elf en twaalf procent op beide ballons en de Platzerwasel gaan boven verwachting goed. Hoewel ik zwaarder trap dan ik ooit voorheen deed in de bergen, heb ik niet het idee dat ik heel veel langzamer ga. Hooguit de extra kilo's aan bepakking zouden een verschil kunnen maken. Met dit verzet kom ik ook de Alpen wel over.
Na een uitgebreide lunch op Le Markstein tussen de Platzerwasel en de Grand Ballon in, wordt het langzaam ook tijd om eens aan een hotel te gaan denken. Het is nog maar tien kilometer naar de Grand Ballon en als ik die volledig ben afgedaald zit ik in totaal toch alweer op zeventig kilometer. Het hotel vind ik uiteindelijk ergens vlak boven de grens met Zwitserland, na een etappe van 120 kilometer. Net Zwitserland niet gehaald en op zich is dat geen probleem. Zwitserland is is deze vakantie immers geen doel op zich, het bedwingen van cols in de Vogezen was dat wel.
Met de Vogezen achter me, wordt het overigens wel tijd om al over Zwitserland na te gaan denken. Dat gaat heel makkelijk, want sinds de afdaling van de Grand Ballon zijn de Zwitserse Alpen op links letterlijk in zicht. En het is ook direct duidelijk dat ze wel ietsje hoger zijn dan de Vogezen. Eerst nog een 'vlakke' etappe tussendoor, waarin ik al diep in Zwitserland ga proberen te komen, Ik ga er aan de kant van Bern in en dus niet via Basel. Vervolgens fiets ik door tot aan Thun en daar moet dan ongeveer mijn volgende bed staan. Net op tijd, want vanaf daar gaat het weer omhoog!